sinema izlemenin sadece korku filmi izlemekten ibaret olduğu o gençliğin en aptal yaşlarında bir korku filmiydi. ismini bile hatırlamadığım saçma da bir film. haftasonu ilk seans salonda nerdeyse boş sayılır. birlikte geldiğim arkadaşım çok korktuğu için ilk sahnede izleyemeyeceğim diyerek çıktı. mazoşist ben bu dünyanın en gereksiz üçüncü sınıf konusu bile olmayan korku filmi için kaldım ve yalnız izledim.
böyle bir korkmak yoktur. karanlık sinema salonu buzhaneye dönmüş gibi beni nasıl bir titreme nöbeti aldı. koltuğa gömülüp yüzümü saklıyorum adeta ekrandan. artık arkamdakilerden biri durumumu farketmiş olacak hafifçe omuzuma dokunduğunda çığlık atacaktım nerdeyse. yüzüme acıyla bakarak:
-çıkın lütfen böyle izleyemezsiniz söz ben size sonunu anlatacağım dedi.
-bende çıkmak istiyorum ama çıkamıyorum dedim çaresizce.
sonra beni salondan çıkardı. doğru dürüst teşekkür bile edemeden kaçarcasına uzaklaştım. bir dahada korku filmi izlemedim izlemem.
