belki biraz uzun bir yazı olacak ama isteyen okur.
Babam çok saf birisi, dışarıdan melek gibi gözükür ama esip gürler(evde). Babamla çok sohbetimiz yoktu hiçbir zaman, vardıyalı çalışıyordu zaten onunda etkisi var fakat üniversiteye geldiğimden beride bağımız iyice koptu. 4 5 günde bir belki konuşuyoruz. ama annemle öyle değil her gün en az 1 2 kere konuşuruz annemle, annemde daha samimiyiz. ama şunu söyleyebilirim ki, eğer annem olmasaydı babam bir hiçti. annem babamı kurtarmış resmen. babamında tabiki işi vardı fakat biraz ailevi meselelere giriyor bu konular. babam bankamatiğini kız kardeşlerine verecek kadar salak birisi. onlarda parasını yiyormuş babamın sürekli. annem sayesinde babamın eli para görmüş resmen.
babamda tam babalık vasfı yok, babam maaşının 4 te 3 getirir anneme verir bu kadar. bizimle ilgilendiği çok nadir oluyordu. babamdan baba sevgisi görmedik gibi bir şey hatta. küçükken çok bağırır çağırırdı bize, baya da dayak yemişliğim vardır ama büyüdükçe bağıramaz ve vuramaz oluyordu çünkü karşılık vermeye başlamıştım. babama dışarıdan baksanız 37 38 yaşında sanarsınız, halbuki 49 yaşında. rahat takılmış hep. bu yazıyı çok uzattım niye bilmiyorum, sanırım içimi dökmek istediğim konular var. uzun lafın kısası tam baba gibi değil ya babam. bilmiyorum. bilemiyorum.
