bizimki gibi zorla bölünmek istenen ve kadınların 2. Sınıfa atılmak istendigi toplumlarda mümkün olduğunca fazla kişiye izlettirilmesi gereken bir film.
Hatta okullarda okutulmalı.
Öncelikle zekanın ırkı ve cinsiyeti olmadığı konusunda üç kadının gerçek yaşantısına dayanan umut verici bir hikaye içeriyor.
Kadınların özellikle zeka isteyen işlerden dışlanmayı kabullenmemeleri, koşulları zorlamaları için motive edici.
ikinci olarak abd'de çok uzak değil 60'lı yıllarda iyi eğitim görmüş zencilerin bile maruz kaldığı ayrımcılık çok çarpıcı olarak işleniyor.
Zenciler Aynı işi yapan beyazlardan daha düşük ücret alıyorlar, yönetici pozisyona getirilmiyorlar, çoğu şehirde Beyazların fakültelerine alınmıyorlar, otobüste arkada
Oturuyorlar, tuvaletleri ayrı, su içtikleri çeşme ayrı, kütüphanede alabilecekleri kitaplar bile ayrı.
Bütün bu bariz haksızlıklara rağmen Nedense Abd Başkanı Bizim kürt meselemize karıştığı gibi "demokrasi getirecem" diye kendi eyaletlerinin iç işine bile müdahale etmiyor. Buna rağmen zenciler bizdeki kürtler gibi silahı kapıp dağa çıkmak yerine vatanlarına hizmet etmek için yarışıyorlar. Bizi ezen beyaz adam uzaya ruslardan önce gitse bana ne demiyorlar. Ruslar önce gitsin de beyaz abdlilerin burnu sürtülsün demiyorlar. Bir de üstüne üstlük Çektikleri onca çileye rağmen Astronotumuz sağ sağlim dönsün diye dua ediyorlar.
Demek ki terörist olup vatana ihanet etmenin hiçbir bahanesi yok. Ülkemizdeki aşağılık teröristlere gerilla demeye cüret eden batılı ikiyüzlülere verilebilecek güzel bir örnek bu film.
