Son 6 aydır kendimi mutlu hissettiğim bir zamanımın olmadıgını farkediyorum uzun süredir.insanların benden bir şey beklemesinden başkalarının sorumluluklarını yüklenmekten de yoruldum. Bildigim tek sey mutsuz oldugum. Kendimi hicbir yere kimseye ait hissetmiyorum.20 yıllık hayatım boyunca henüz aşık bile olamadım. Nasıl bir duygu insan ne hisseder onu bile bilmiyorum. Sanırım suphe konusunda ustume kimseyi tanimiyorum. Yıllardır kimseye guvenmiyorum. Bunun sebebi daha önce yasanmis bir trajik olay da degil. Dedim ya ait hissetmiyorum hicbir yere kendimi. Kafamda hep soru isaretleri var. Normal insanlar gibi dumduz dusunup soru sormamayi isterdim. Cunku ancak oyle yapinca hayatinda bir seyler yasayabiliyorsun. Mantigimin duygularimin onune gecmesine her seferinde izin verisimden oldu galiba. Her sey cok zor geliyo okul ev arkadaslar (!) Herkes... cok yoruluyorum. Disarda gercekten mutlu insanlar var mi merak ediyorum. Cunku mutlu olmayip mutlu rolü yapan insanlar goruyorum hep. Bunu gormek ayri bir aci verici. Tipki sizi sevmeyen bir insanin "seni seviyorum " derken onun gozlerinde gordugunuz samimiyetsizlik gibi. Gercek olanlari da goruyorum su an hayatimda kendimden cok guvendigim biri de var. Henuz aramizda bir sey yok sevgisini derinden hissediyorum ama ben ona karsi bir sey hissetmiyorum. Tabiki onu hayatimdan asla cikarmayacagim. O benimle arkadas olarak kalmasini da bilir ancak insanlar beni gercekten korkutuyor. Hayatimi ben mi zorlastiriyorum diye dusunuyorum bazen. Sacma sapan takintilarim aliskanliklarim da sebep olabilir buna bilmiyorum. Ama su an icin tek istedigim etrafimda yapmacik insanlari barindirmamak. Bir haftadir kendi kendime agliyorum. Keske ben de diger insanlar gibi icimi dikebilseydim. Yani insanlar nasil anlatiyorlar bilmiyorum. Cunku genelde problemlerimi sıkıntılarımı anlatmam.nasil anlatilir nasil cumleye baslanir bilmiyorum.buyuk eksiklik ama buna alistim. Birine ihtiyac duymak acizlik gibi hissediyorum galiba. Bunlari buraya yazmam da sacma galiba ama icimden geldi. Icimden geldigi gibi yasamaktan oluyo bunlar zaten sanirim. Tek istedigim sadece kendimi dusundugum bir hayat cok sey degil galiba...
