* çalış kazan, kazandığın para cebine kalsın.(aldığın maaş geldiği gibi gitmiyor mu ne)
* kira derdi yok, e mutfak alışverişlerini baban yapıyor zaten.(canım babam)
* yediğin önünde yemediğin arkanda. (canım annem)
* eski arkadaşlar halen yerli yerinde. özlemişsin. (insanın kendi memleketi gibi var mı be)
* ayın son günü paran yoktur, söyleyemiyorsundur diye cebine harçlık mı sıkıştırdı baban? (ister "var param" de böbürlen, ister at cebe. bir nevi ek gelir işte)
ne fena;
* annen odanı kilere çevirmiş, bir yatağın kalmış geriye, dolabının içinde annenin kışlıkları, babanın giymediği gömlekler. köşede elektrik süpürgesi, a sahi bir çalışma masası vardı ona noldu? yani sıkıysa yer aç kendine.
* başka bir şehirde hesap vermek zorunda kalmıyordun değil mi?
şimdi kapıyı açıp ayakkabıları giydin mi nereye gideceğini söylemek zorunda kalıyorsun ya da onlar önce davranıp soruyorlar zaten.
- nereye kızım?
+ dışarı çıkıyorum biraz.
- anladım kızım ama nereye bu saatte?
+ baba ne var saatte hem saat daha 7 bile olmadı...
- hava karardı ama bak yemek yiyeceğiz birazdan.
+ siz yiyin işte baba. ben dışarda atıştırırım bir şeyler.
- iyi nereye bari onu söyle?
+ bir arkadaşa uğrayacağım.
- selin'e mi?
+ yok
- derya?
+ yok baba
- ayla'ya o zaman?
+ merve'ye baba
- merve'de kimmiş?
+ ...
* bey, rahat bırak kızı artık, gitsin, döner geç olmadan.(canım annem sağol ama dönüşü karıştırmasaydın keşke)
- neyse geç kalma ( bu fena işte. saate bakmak zorunda kalıyor insan. merak etmesinler diye)
hele bir de sen kapıyı çekerken, hani duyacağın kadar yüksek, ne dediği anlaşılmayacak kadar kısık bir sesle söyleniyorsa arkandan, takılır kafana. için rahat çıkamazsın evden bazen. döndüğünde ışık açık, eve girdiğinde bakıyorsa saatine tadın tuzun kaçar aniden.
