biliyor musun artık kalp kelimesini kullanmıyorum. ben kalbimide seninle birlikte bıraktım. senden vazgeçmeyeceğini bildiğimden.
oysaki farkedememişim. gözlerim gözlerini arıyor. kulaklarım sesini... her bir hücrem sevmiş seni. farkedememişim...
nefes almak gibi bir ihtiyaç olmuşsun artık. farkedememişim...
acıya dayandıkça güçlenirmiş insanlar.
peki ya nefes almadıkça?
yorgunum. her gün dahada yorgun. her geçen vakit bir parçam vazgeçiyor benden. vazgeçiyor senden...
ne zaman bitecek bilmem. ama bittiğinde benden birşey kalmayacak bil isterim. bittiğimde senden birşey kalmayacak.
