Bugün başıma gelen olayla farkına vardığım durum. Ülke olarak nereye gidiyoruz diye resmen dehşete düştüm. Bugün saat 14:00 gibi tramwayla Eminönünden Zeytinburnu'na giderken hemen önümde oturan 2 amca RTE'nin hayırcılara terörist demesini tartışıyordu. Biri her hayır diyen terörist değildir, ama terör örgütleri de hayır diyor dedi. Diğeri ise ısrarla RTE bize terörist dedi diye yüksek perdeden konuşuyordu. Ben burada konuya müdahil oldum. RTE'nin terörist deyip dememesi yada örgütlerin hayır demesinin önemli olmadığını belirttim. Bizim hayır deme sebebimizin değişen anayasa maddeleriyle başkanlığın tek adamlığa dönüşeceğini kısaca anlattım. Adam hemen tek parti döneminden bahsedecek oldu. Cumhuriyetin ilerleyen yıllarında zaten anayasanın ve bazı şeylerin değiştiğini izah ettim. Kısacası Atatürk Cumhuriyetin kurulmasını sağlamasa bırak özgür bir yurttaşı padişaha kul olacağını anlattım. Adam yumuşar gibi oldu. Ta ki yandan lafa atılan Cumhuriyeti bitirdiniz, Atatürk'ü sildiniz diye boş boş nutuk atmaya başlayan başka bir amcaya kadar. Ulan adamı biraz ikna etmişim o yandakine sinirlendi ve ağız dalaşına girdiler. Bu kavgaya metrodan başka insanlarda tepki verdi. Neredeyse iş büyüyecek ve kavga çıkacak. Sonra Allah'tan evetçi amca ineceği yere geldi de olay dindi. Giderken dönüp bana da çattı. Sen bizi denize dökeceğiz diyen kişileri savunuyorsun diye. Ağzımı açamadım. O kadar güzel ikna ederken yandan bir dengesizin attığı boş laflara kızıp bana da sinirlendi. içimden ah be Baykal ah be Kılıçdaroğlu siz bir sussanız, içi boş cümleler kurmasanız bu insanlar evet demez zaten. Kararsız bir çok insanı bile zorla evet dedirtecekler.
Şimdi şunu düşünüyorum. Biz ne ara bir referandum için siyaset için kendi çıkarlarını düşünen politikacılar için birbirimizi boğacak hale geldik.
