"bir ben mi pek severek giymişim yahu?" şeklinde kendimi sorgulamama sebebiyet veren şey. ama dışarı giyemezdim. kiloluydum ben. hani öyle yolda gördüğünde gidip yanaklarını sıkarsın ya, tombiş tombiş veletler olur, ahanda onlardan işte. ama utanma duygum had safhadaydı. kimse de demedi ki "yavrum bu yaşta giymezsen ilerde ne bk yicen? hem kilo da veremicen sen. böyle geldin böyle gidicen." belki dediler de ben sallamadım, hatırlamıyorum şimdi. ayrıca da ben balık etliyim, tamam mı?
neyse şimdi, konu bu değil zaten.
hıh işte, dışarda giyemedim ben bunu. bir de güzel renkti, böyle çingene pembesi. çok pis içimde kaldı sözlük.
eğer sokakta bu taytlarla dolaşan birini görürsen yadırgama olur mu? yarası olmuştur garibimin, acısını çıkarıyordur. gülme de. o da ana kuzusu sonuçta. anlaştık mı sözlük?
