hüzünlü bir istanbul akşamında beni benden alan kazım koyuncu şarkısıdır. bir yandan içimdeki hüzün; bir yandan bu kadife sesli, büyük yürekli adamın erkenden bizi bırakıp gitmesi vuruyor.
"işte gidiyorum bir şey demeden
Arkamı dönmeden şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan birşey vermeden
Yol ayrılmış görmeden gidiyorum "
