ben küçükken atatürk'ü herkesin sevdiği biri sanırdım, büyüyünce anladım farklılıklar olduğunu. en yakınımdaki insan atatürk'e inanmadığını söylediğinde afallamıştım ilk. ya ne biliyim atatürk ile büyümedik mi biz? herkes küçükken illaki bir kahramanı olsun ister, benim babam hiç bir zaman benim kahramanım olmadı, atatürktü o kahraman. bazen yaşadığını falan hayal ederdim, çocukları çok sevdiğine inandığımdan, tanışsak beni de çok severdi diye düşünürdüm. ben hiç düşünmemiştim onun hakkında aksini. sevmeyen insanlar olduğunu gördüğümde umursamamıştım ama en yakınımdaki insan söyleyince kendimi çok kötü hissetmiştim. belki doğrudur bilmiyorum, çünkü hiç araştırmadım hep istemsizce sevdim, bu yüzden sorgulamıyorum da çünkü inandığım değerler yıkılmasın istiyorum.
