aile olmanın tam olarak neresi saçma? "birlikte" bir evi geçindirebilmeye çalışmak bile güzel, neresi olursa olsun orayı birlikte yuvanız yapabilmek, o yuvada çocuklarınızı büyüteceğinizi bilmek, her şeye her an birlikte karar verebilmek, ya " her sabah uyandığında ilk onu görmek" diye bir şey var o bile yeter, akşamları "bir şey lazım mı?" diye sizi araması, herkes tarafından "eşin" olarak bilinmesi. ve bence en güzel yanı da tüm bunların bir süre sonra sıradan bir hal alması.
