Beni bu düşüncelerden ayıran çalan şarkı oldu. Mazhar alanson Gözyaşlarımızı bitti mi sandın diye soruyordu. ilgiyle dinledim. Bilmem dedim. abi. Ben ağlamam ki.. Özleye özleye kavuştuk birbirimize dedi sonra bana. Benim için olmayacak dua abi o. bu kısmı atla diye karşılık verdim. içimizdeki şeytanlara zülfikarlarla saldırdık dediğinde aklıma O kadınla şarkımız geldi. o şarkıda matt bellamy ''I want to exorcise the demons from your past'' diyordu. ikimizinde bunu anlayacak ingilizcesi vardı. Hatırladım ve kırıldım o an. Sonra şarkı değişti. Şimdi aynı adam güllerin içinden koşarak gel diye feryat ediyordu. Hayalimde bir gül bahçesi ve açık mavi basma etekli bir kadın belirdi. bir hayli neşeli bir edayla raks ederken. Anlık bir mutluluk yüzüme tebessüm olarak yansıdı. Kadının orda dans etmesine izin verdim. bu küskün yüzüm gayrı güldü. Taki üç buçuk dakika sonra şarkı tekrar değiştiğinde mazhar alanson bana tokat gibi vuran o şarkıyı söylemeye başladı. Her şeyin anasını sikercesine yalnızlık ömür boyu diyordu. yalnızlık ömür boyu. Değiştiremedim. Çünkü seviyordum. O'nuda. Şarkıyıda. Acıyıda ve onlarıda. istemsiz şarkıya eşlik ederken elim sigara pakedine uzandı.
