bir şey öğretmediği iddia edilen sanat dalıdır. en azından felsefe bunu böyle kabul eder. sartre'ın edebiyat üzerine tenkitleri de bu manada ele alınabilir, yüze sürülebilir, .... sokulabilir, e oha! tabii.
akıl ve mantık dışında kalanın yararsızlığına atıfla kaleme alınmış eserler sahiplerinin hiç rüya görmediği söylenir misal, görseler de onun bile bir senaryosu olurmuşla gaza basarak yoksa bile diyelim şuuraltı üzerinden freud analiziyle çocukluğuna inilip mantıki izahatlar getirilebilir. edebiyatı bir yerlere dayayarak kabul etmek. tıpkı metafiziksel olguları esrik tabiriyle alaycılığa indirgeyerek yorumlamak gibi. "e o zaman ben böyle bilimin ta içine sıçayım ...... koyayım!" denilirse onun da bir bilimsel açıklaması olacaktır elbette, asla kaçamazsın: -sintigrafi sonrası diyagnozda böbrek üstü bezleri tübüllerinden adrenal seviyesinin düşük seviye etkisi agresyon meydana getirip sizin küfür etmenize neden oluyor işte böyle hahayt! şeklinde sallamakla sıkıcı olunduğunda oturup inadına kısa öykü, şiir yazasın gelir. o derece işte.
günümüzde edebiyatın birkaç kalem dışında aslında pek de savunulacak tarafı yoktur. geçmişten uzanan markalaştırılmış bazı isimlere baktığımızda edebiyatın günümüzdeki berbat ilerlemesini/yolculuğunu ve gelecekteki halini görmek için nostradamus olmaya gerek yok gibi görünse de rasputin olup buna neden olanları şişe dizmeye kesinlikle gerek var. (ne alakaysa?) -bir şekilde taciz edeyim istedim ondandır-
