Teslimiyet, kader deyip mücadeleyi terk etmek mi dir ? Yoksa her türlü mücadeleyi çalışmayı gayreti ve sebeplerini layıkıyla yerine getirip sonucuna razı olmak mı dır ? Madem herşey belli o halde niçin yaşıyoruz ki ? Sonunu bilen olmadığına göre.. ümit denilen duygu niye var o halde ? Nereden geliyor içimizdeki bitmek tükenmek nedir bilmeyen bu arzu heves ve istekler ? Bu bir tezat değil mi ? Niçin dua ettiğimizde kendimizi ferahlamış rahatlamış hissediyoruz madem ki ? Görevlerimizi yerine getirdiğimiz zaman oluşan o gönül rahatlığı ve iç huzuru neden o zaman ? Bir işi başarabilmenin verdiği sevinç de neyin nesi peki ? Sakın tembelliğimizle aptalca kendi kendimizi kandırıyor olmayalım ? Evet belkide değiştiremeyeceğimiz şeyler var mutlaka. Peki bu hayatımızın sonuna dek hemen herşey için mi geçerli ? Hayır hayır bu kadar aciz olmamalı insan. Kulluk bu değil. Teslimiyet bu değil.
