bir günlüğün bir gününe paragraf başı olabilecek cümle.
dün gece seni rüyamda gördüm...
uyandığımda gerçek sandım, korktum, yüzüme çarptığım su uyandırdı beni, dünden kalan yorgunluğuma rağmen bu saatte uyanmıştım ama artık zerre uykum yoktu. fakat korkumu geçirmeye yetmedi su, zaten artık suyu da tasarruflu kullanmaya çalışıyordum.
sonra oturdum yatağıma, rüyayı düşündüm, hep rüyamda mı görecektim seni, rüyamda mı özgürce sevebilecektim. buna da razıydım aslında... ancak bu rüya korkutucuydu. böylesini ne gerçek ne hayal asla istemezdim. sana dair olunca ister istemez kapıldım rüyaya, endişelendim. aramak istedim, yastığımın altındaki telefonu ararken elim, titriyordu aramak istediğimden emin olmaya çalışıyordum aslında, aslında biliyordum; telefon yastığımın sağ tarafındaydı. telefonu bulmaya çalışırken zaman kazanmaya çalışıyordum. çünkü aramaktan korkuyordum, aradığımda açmamandan, meşgule vermenden yahut açıp ilgisiz dinlemenden, dalga geçmenden yada rüyamdaki gibi kaza yapmış olmandan... evet aslında gerçekten korktuğum buydu. ya sen değilde başkası açarsa diye korkuyordum. korkuma yenik düştüm, aramadım. gün boyu dua ettim, rüya işte canım deyip omuz silkip geçemedim, akşam olunca almıştım haberini... kaza yapmıştın... ama şükür hiç bir şeyin yoktu... dualarımdan haberinde yoktu... rüyamdaki gözyaşlarımdan da haberin yoktu... dün gece seni rüyamda gördüm... her gece gibi...
