Ve ben gidiyordum,
Uzaklara.
Ben giderken onlar dönüyordu.
Onlar dönmeyi severken
Benim sevdam gitmeyeydi,
Çok uzaklara.
iki gözün gördüğünden daha uzağa,
Yani duyguların hissedilemeyeceği kadar
Yeşil ve morun;Kırmızı ve mavinin
Büyük bir ahenkle bir olduğu yerlere kadar
Uzaklara.
Ve sen kalbim
Düşleri kırılmış ve kaybedilmiş bir çocuk gibi
Yitirildin.
Bir çocuğun dökülen dişleri gibi artık yenilenemezsin.
Bir hüzünlü sonbahar olma hevesindesin,
Ama artık geçti o mevsim.
Bundan sonra mavi gökyüzü ,
Bulutlarla kaplı.
Üşümez gibi yapıyorsun ama
Kar yağmaya başlayalı
Sonbahar gitti, hüznü kaldı.
Ben ileri gittim;
Hüzünle sen kaldın.
