Güzellik abidesiydi o, kudretli akan pınarların ceylan gözlü ahusuydu, nazar etmişti semâlar güneş ona doğru dönerdi yürürken ay bile üzülürdü parlaklığına güzelliğinden, dağılırdı bulutlar fezaya, naz cilve işve hepsi vardı, ne mutluydu gözlerinin kahvesi, tüm şiirler onun için girerdi hizaya...
