--spoiler--
şaban kendisiyle uğraşan çocukları def etmeye çalışırken bir çiçek bulur.
çiçeği koklar ve sağındaki camekana bakar.
çiçek yardım ettiği kör kızın çiçekçisinin önünde duruyordur ve kız olanca güzelliğiyle gülümsüyordur.
şaban kızı farkeder ve bakakalır ama kız şaban'ı gözlerinin yeni açılmasından mütevellit kim olduğunu farketmez, niyetini de anlayamaz.
çiçeğin yaprakları şaban'ın elinde dökülürken önce çiçeğe, sonra paraya ihtiyacı var zanneder, acır ve çiçeğin yenisini ve biraz parayı vermek ister. başka bir deyişle onu dilenecek kadar fakir ve aşık zanneder ki bir bakıma öyledir.
şaban yine de bozulur. kendisinin menfaat meraklısı biri olarak anlaşılmasına ve acımasına içerler. hem de o'nun tarafından.
suratı buz keser, kız da çiçek ile parayı vermeye dışarı çıkar...
''dur ne olursun!.. çiçeği beğenmedin mi?'' diye seslenir.
şaban yeni çiçeği alır, yaprakları dökülmüş eskisini bir kenara atar ve yenisini koklayıp gülümser.
kız şaban'ın eline uzanır ve banknotu avuç içine oturtarak parmaklarını banknota kapatır.
bu sırada parmaklarını okşar.
okşarken parmaklarının detaylarına dikkat eder, olanca içtenliğiyle gülümser ve der ki ''sen!''
şaban da ''evet, nihayet beni görebiliyorsun.'' diye cevap verir.
kız da ''evet, görebiliyorum!'' diye yanıtlar ve şaban'a sarılır.
