her ne olursa olsun kendi değerini bilmeli insan. bencillik olarak almayın ama önce kendisini düşünmeli insan. her şeyin en iyisini hak ettiğini bilmeli.
birbirini seven iki kişi neden birleşir? daha mutlu etmek için birbirlerini, mutlu olabilmek için. ayrıysan ve acıdan kıvranıyorsan tamam ama kavuştuğunda hala mutlu değilsen bir gariplik olmaz mı bu işte? şimdi sorsalar, sevdiğin için kabulleniyorsundur, öyle dersin sen. sevmek kabullenişleri getirir belki yanında ama kabullendiklerin üzüyorsa seni ne kadar seviyorsun karşındakini? düşünsene bir allah aşkına. sevdiğin senin olsun, istersen gereğinden fazla değer ver ona zira gereği nedir bunu tayin edecek sensindir. diyelim ki anladın; yanılmışsın, hiç hak etmeyen birine bağlanmışsın, en kötü dersin " aşk gözümü kör etmiş" diye ya da oturur yanarsın değmemiş dediklerine. onun seni hiç umursamamış olduğunun bile çok sonraları varırsın belki farkına. boşver ya, körmüş gözün işte, hem o dönem inanmak istediklerine inanmışsın sen.
dedim ya bir kişiye gereğinden fazla değer ver istersen. mesul sensin, çekende sen. ama her ne olursa olsun kendi değerini bilmeli insan. bilmeli ki karşısındaki yaşattıklarından, kendisi başına gelebileceklerden mesul olsun her zaman.
