acıtır.
babanızla beraber geçireceğiniz zamanın kısa olduğuna işarettir.
altı yaşındaysanız, hastane odasına girmeniz de zordur, babanızın da ordan çıkması imkansızdır. bakakalırsınız kapı aralığından, bembeyaz çarşaflar içinde yatan hasta, yorgun babanıza. diyecekleri vardır, öpecekleri vardır. dedirtmezler, söyletmezler, yasaktır. herkes olacakları biliyordur aslında, küçük kız hariç.
ve imkansız gerçek olur, çıkarırlar babanızı odasından. anne, ne kadar yalnızdır ki, bir takım hastahane işlerini kendisi gerçekleştirir, küçük kızı hastahane koridorundaki döşemelerin çizgilerine basmadan yürüme oyununu oynarken. tanıdık bir kaç yüz görünür ama sonra kaybolurlar. baba iyileşse de eve gitme zamanı bir gelsedir artık, hem odasını da boşaltmışlardır, beyaz çarşaflar da gitmiştir onunla. oyunlar, arkadaşlar bekliyordur mahallede, hastahane ne sıkıcıdır. anne, kahverengileşmiş yüzüyle, küçük kıza dönüp 'hadi gidiyoruz' der. eve gidilir, akşamlar olur, baba beklenir...gelmez bir türlü.
acıtır.
