aklıma şu dizeleri getiren minik kızın yaşamından bir an.
ne haybettir ki: vahdet-gâhı dînin devrilip, taş taş,
sürünsün şimdi milyonlarca me’vâsız kalan dindaş!
yıkılmış hânümanlar yerde işkenceyle kıvransın;
serilmiş gövdeler, binlerce, yüzbinlerce doğransın!
dolaşsın, sonra, islâm’ın harem-gâhında nâ-mahrem...
benim hakkım, sus ey bülbül, senin hakkın değil mâtem!
ankara – tâceddin dergâhı
7 mayıs 1337 (1921)
kelimeler:
haybet: elde edememe
vahdet: birlik
gâh: yer
me'vâ: sığınılacak yer
hanüman: ev bark
harem: mukaddes ve muhterem yer
mâtem: yas
