anneye yakarıştır.. ağlayamıyorum annem! küçücük evimin daracık odasında küçücük lambamla ve içi izmaritle dolu kül tablamda bilgisayarda oyalanacak birşeyler kurcalarken ağlamak istediğimi hissettim. bu hisssimin verdiği hüzün, boşluk belki çaresizlik ve kimsesizlik ağlayacak en büyük nedenimin sen olabileceğini hatırlattı bana. açtığım en güzel şarkının ardından bir süre sıktım kendimi... kızardım, bozardım, iç çektim, kendimce ağzımı burnumu büzüştürerek ağlama triplerine boğuldum. ama yok! damla yok! ağlayamıyorum anne, tüketmişim tüm gözyaşlarımı.. artık sana bile ağlayamıyorum ..
