şimdi sizlere birinden söz edeceğim. okursunuz veya okumazsınız size kalmış. ben yazmak istedim.
bir ablam var. ismi ebru. daha önce entrylerimde geçmiş olan veya buradan bazı arkadaşlara anlattığım bir kişi kendisi.
tam 7 tane kedisi var. ancak keyfi alıp doldurmamış kedileri eve. hepsinin hikayesi var ve inanın hepsi tosun gibi, harika bakılıyorlar!
en solda gördüğünüz kedi afi. anne kedi. afi'nin hikayesi ebru ablamın annesinin vefat etmesi ve ebru ablamın kendini toparlayamaması ile başlıyor. o aralar özel bir hastanede çalışıyormuş. arkadaşları ebru ablaya afi'yi getirmişler, ona çok iyi geleceğini söyleyerek. bebekmiş daha afi. ebru abla büyütmüş onu. sonra kısırlaştırmayı düşünmüş, kayınvalidesiyle eşi bir kere anneliği tatsın demişler. ebru abla çıkamamış işin içinden. çiftleştirmiş afi'yi.
afi'de maşallah 4 tane tosun gibi evlat doğurmuş. isimlerini tam olarak hatırlamıyorum 3 tanesi dışında.
ebru ablam bırakmamış onları yaban ellere. annelerinden de ayırmamış kendinden de. yaşları ilerleyince gerekli operasyonlardan geçmişler tabii.
şu ortada bir tane kedi var. gri tamamen. siyah gibi duruyor aslında ama koyu kül rengi. pembe-mor karelerin üstüne ortalamış kendini. heh. işte o asya. asya 3.5 yaşında bir kız. ve çok güzel! diğer kardeşleri gibi.
ablam asya'yı bir çöpün kenarında minicik bir bebek iken soğuktan titrer vaziyette bulmuş. çok güçsüz bir kediymiş asya aslında.
ebru ablam ve onun o güzel kalbi sağolsun o da eklenmiş bizimkilerin ailesine. şimdilerde o da tazı gibi tabii.
ve geldik en bombasına. şu pembe çekmecelerin önünde yatan güzellik, güneş. ebru ablam onu 2016 mayısın sonlarına doğru sahiplendi. neden, deli mi bu kadın ne yapacak o kadar kediyi? demiş olabilirsiniz.
ancak güneş'in hikayesi gerçekten farklı. güneş annesi tarafından hasta olduğu için dışlanmış bir kediydi. ebru ablam onu bulduğunda 1 taş çatlasın 1.5 aylıktı ve en kötüsü iki gözüde hastaydı. bursa'ya, istanbul'a güneş'in gözleri iyi olsun diye defalarca gitti geldi. iki gözüde görmüyordu o zamanlar ve bana fotoğrafını attığında güneş'in gözleri gerçekten içimi acıtmıştı. o kadar kötü bir haldeydi ki! bilin bakalım ne oldu? benim güzel yürekli ablam onu da iyi etti. güneş'in tek gözü tamamen iyileşti. diğerinde perde kalmıştı. para toplandı, güneş ameliyat oldu. gözündeki perde alındı ancak kendini tekrarladı. ebru abla ''çektiği acıya değmez bir daha ettirmeyeceğim tekrar perde inmeyeceğinin garantisi yok.'' dedi. güneş şu anda sinek kovalayabiliyor! öyle alem bir kız ki!
benim de bir kedim var. görmüşsünüzdür. medyam ondan geçilmiyor zaten. ismi limon, erkek. 10 gün sonra 1 yaşını dolduruyor.
limon şu anda hayattaysa ve benimleyse ve ben ona bakabilecek gücü ve inancı kendimde bulabildiysem buna olanak sağlayan kişi de ebru ablamdır. bana ve limon'a kocaman kocaman yardımları dokundu.
dünyada çok iğrenç insanlar var. hayvanlara çok iğrenç şeyler yapılıyor belki. evet. ancak böyle harika insanlar da var.
eğer bu dünyada bir gıdım güzellik varsa ben eminim ki ebru ablam ve onun gibi insanlar sayesinde.
güzel insanlar iyi ki varlar!
not: hepsinin fotoğrafını bulup tek tek ekleyeceğim bu entryime.
not2: ilk fotoğraftaki anne kedi. diğer dört fotoğraftakiler afi'nin yavruları. 6. fotoğraftaki 3.5 yaşındaki kızımız. en son fotoğraftaki ise ailenin en küçük ferdi.
not3: entryimde isimlerini bilmediğimi söylemiştim. fotoğraf ayarlarken onları da öğrenmiş oldum *
