hayatımda bağlandığım ve benimsediğim ilk yazar, ne düşündüğünü ne hissettiğini hiçbir zaman tam olarak anlamadım ama o kadar özel ki benim için; sanki içimden bir parça, kalbimden bi oda gibi, ben kafkayım kafka da ben sanki. ilk dönüşümü okumuştum ve o güne kadar hep kafamda kendi kendime sorduğum soruyu tokat gibi çarpmıştı yüzüme: "birinin bizi sevmesi için işe yaramak mı gerekir? varoluşumuzun meşruiyetinin mantıklı olması ile hayatta başkalarının çıkarlarına ne kadar hizmet ettiğimiz doğru orantılı mıdır?" hep düşünmüştüm bu soruları ve o kitabı okuduğumdan beri kafka benim kalbimde, hayatımda, düşüncelerimde... beni şekillendirdi diyebilirim.
