kaybolduğum andan itibaren annemin o güne kadar bana öğrettiği şeyler aklımda boy sırasına dizilmişti.
yabancılarla konuşma, birşey verirlerse yeme, kaçırırlarsa çığlık at.... ama kaybolursam ile ilgili hiçbir şey hatırlamıyordum. bende dediklerinin hepsini hıçkıra hıçkıra yaptım.
avaz avaz çığlık ata ata bağırırken herkesin üstüme üstüme geldiğini farkettim. bir kaç pazarcı abi muz verdi yemedim, herkes yabancıydı bana konuşmadım. bir anda etrafım 60 yaş üstü selülitli teyzeler tarafından sarılmıştı. artık beni kaçırıp böbreğimi sökeceklerini düşünmeye başlamıştım...
ardından o kadın geldi, ve beni çekti ve çıkardı o karanlıktan. artık güvende olduğumun bilincinde etrafa, +90'da gol atmış futbolcu gibi gülücükler bırakıyordum. halihazırda terlik namluya verilmişti bile. ama olsundu, sonuçta annem yanımdaydı. dövsede sevsede yanımda bir annem vardı.
