Çok özledim.
Hiç kimse senin gibi bakmıyor bana, halbuki bakışlarımızla anlaşırdık biz. Kimse anlamıyor beni sen gittin gideli.
Hata yaptın demezdin hiç bir bakışın anlatırdı yaptığım hatayı.
Seni seviyorum demezdin ben anlardım gözlerinden beni ne kadar sevdiğini, davranışların anlatırdı bana ne kadar değerli olduğumu sözcüklere gerek yoktu.
Bak şimdi komik bir şey olduğunda göz göze gelip ikimizin anlayacağı dilden bakışıp kıkırdayacağım kimsem yok.
Kar yağacağı zaman evimde bir telefon trafiği yaşanmıyor artık, bilirsin ben kar sevmem, sen seviyorsun diye ilk haberi ben vermek isterdim sana ''anne kar geliyormuş'' diye.
Sana yazılar yazıyorum bazen gün yüzü görüyorlar bazen ikimizin arasında kalıyor yazılanlar sanki varmışsın da seninle dertleşiyormuşum gibi.
Senden öğrendim güçlü olmayı, güçlü kalmayı ama gidişin biraz sarstı beni az kaldı toparlayacağım.
Sen gidince ben büyüdüm biliyor musun anne? Artık çocuk değilim, ölümsüz de değilim artık her şey canımı yakıyor.
