ben niye bu kadar büyüttüm ki içimde seni? niye sürekli seni düşünüyorum??sen kimsin ki benim için? benim hayatımda aslında yerin yoksa ben niye bu kadar seni düşünerek zaman kaybediyorum, deli olmam gerek. ruh hastası olmam lazım.. ama bu haksızlık ben senin bana ilgi gösterdiğini düşünmesem senle ilgilenmezdim ki ama. ne yani? kendim yazdım kendim mi oynadım? peki niye ki ? niye bu kadar aptal durumuna düşmek zorundayım. beni sevdi sandım...sevmedi niye böyle ezik duyguları hissetmek zorundayım ki aşkın ya da sevginin neden kaybedeni oluyorum sürekli, olmasın kalbimde kimse öyle ya da böyle. her dakika değersizim onun için önemsiz… vay be! niye yanlış insanlara veriyorum ki en güzel duygularımı şuan onu izliyor olmak ne ezikce bir o kadar en güzel duyguların başında ama gerçekten bunu hak eden biri için böyle bu ve eminim hak etmiyor. ellerinin manasızca güzelliği dikkat kesiyor beni ona. aslında unutmuştum, vazgeçmiştim ya hani ben?
o benden iyisini bulamaz diye unutmuştum. yeni birinde bulmuştum aslında kendimi… hem de her baktığımda yüzümü güldüreninden. ne oldu ki yine ? neden? hep gerilip gerilip aynı duvara çarpmak gibi yeter! ne olur al onu benden! başkasının olsun madem. görmesin onu gözüm anca böyle biter bitsin hem artık yoruyor ,sıkıyor , acıtıyor.
tam olarak şöyle duyguların tercümanı olabilirsiniz şu aşk sayesinde.
boş işler müdürü yapar sizi. melankoliden melankoliye sürükler. boş yani.
