aşık olduğum, sevdiğim insanın aşkla, sevilmekle, sevmeyle işi olmadığını yakın bir zamanda fotoğraflarında gördüm. kendisiyle ilgili az çok bilgim var, ilişkisi olan vatandaşa baktım, bir de bana baktım. yani var ya yeminle ben andy garcia gibi kalıyorum yan yana koysak. ne tip, ne meslek, ne de başka bir anlamda benden üstün değil. bu kız o adama ne sığdırdı çok merak ediyorum. bana demediğini bırakmayan bir insanın tercihi monaco prensi felan olmalıydı demiyorum. standartlarını çok düşürmüşsün. kendimi övmek, başkasını yerin dibine sokmak değil bu. nasıl ki burda istenmediğimizi ya da sevilmediğimizi yazıyorsak, gecelerden sabahlara hüzünle akıyorsak bu tip gerçekleri de yazacağım, eleştireceğim. her şeyden önce gerçeğin ve tercihin berbat kızım. biri yanımda olsun diye onu sever gibi yaparak etrafa ''biz mükemmel mutluyuz'' mesajları vermek de ucuz oyunculuktan başka bir şey değil. sana daha önce söyledim, o adamın kıçına bu yaz bitmeden tekmeyi vuracaksın ve ben sana bu sözleri bir daha hatırlatacağım. ben ah felan etmedim, benle bir ilgisi yok. sen kıymet bilmeyen bir insansın, mutlu olman çok zor. farkında olmadığın ve benim sonradan öğrendiğim en keskin gerçeklerden biri de bu...
not: bu arada yanlış anlaşılmasın, kıçıma tekme yemedim, sevgilim değildi, sevdiğim bir insandı. kuyruk acım, karın sancım bu yüzden yok. sevmişliğim ve sevilmemişliğim, kalbimin kırılmışlığı var sadece.
