Çünkü gerçekçi bir insanım ve insanlardan ışık hızı ile soğuyabiliyorum. Uzaklaştığım hissine kapıldığım an ile bitirmeyi kafaya koyduğum an birdir ve ondan sonrası ızdırap. Bardağın dibinde kalan su'ya odaklanamam, "4 yıl geçti bak yapma" demem "ya ömrünün geri kalını?" Derim. Sevgili olunca o'nun himayesine giremem, himayeme almayı da sevmem ama ikisinden biri oluyor hep, çok sıkıcı. Ruh hastasıyım sonuç olarak.
Ve aslında bunların hiçbiri sizi ilgilendirmiyor, biliyorum. iyi geceler.
