Her gune unuttum artik diye baslarsin. Ama sadece baslarsin. Belki kafanda bitirmissindir ama kalpte bitmemistir o bitirmek. Her yeni gune eskisi kadar acimiyor diye baslarsin. Evet eskisi kadar acimaz diner acilarin. Ama o kanayan yara sadece kabuk baglar. Bazi yaralar vardir o kadar derindir ki vucutta iz birakir. Bu yarada o yaralardandir gecse bile vucunda iz kalacaktir. Kacisin yoktur. icin acir susarsin. Ozlersin susarsin. Gun gelir aklina gelmemeye baslar yeni birini hayatina sokar onunla konusur unuttugunu sanirsin. Basta her sey cok guzeldir. Hep boyle olmaz mi zaten. Sonra bir yerde karsilarsin onunla o eski hislerin o heyecanin o bacak titremelerin o kalp atislarin onu gordugunde yine gerceklesir. Unuttum lafi sadece sozde kalmistir. Aslinda sen hicbir zaman unutmayip kendini kandirmissindir. Ustune ustluk konustugun kisiyi de kandirmissindir. Unutamamak acidir. Unutmaya calismak daha aci.
