benim ilk okul sıra arkadaşım her zamanki gibi günlerden bir gün daha gülmekten altına işemişti. sonra da "çok gelmedi yenidunya atlasi, eteğe çıkmamıştır" demişti. ders de ingilizce. ve bizim arkadaş ingilizceden hiç mi hiç anlamaz. ama o gün ne olduysa ingilizce aşkı tuttu soruların birine parmak kaldırdı. hoca da bunu görünce şaşırıp onu kaldırdı cevap vermesi için. bizimki sevinçten kıvrıla kıvrıla cevap verirken ayağa kalktığında, eteğinin arkasındaki koyu renk halkayı fark ettim ve gülmekten kol kaslarım gevşemiş olarak kızı çekip yerine de oturtmaya çalıştım ama başaramadım bir türlü! kız da "bana mani olamazsınız bu soruyu cevaplayacağım!" diye şımarıyordu hala. sonra da verdiği cevabı tahtaya yazmak için yerinden kalkmaz mı! var gücümle asıldım koluna ama hala gülmekten hem tam çekemiyordum hem de anlatamıyordum bir şey. o arada tiz sesli ingilizce öğretmeni bana bir bağırdı: "arkadaşının o halini görüp bir de terbiyesiz terbiyesiz gülüyorsun! kalkıp sen yazsana arsız!"
bense hala gülüyordum. arkadaşım da ne olduğunu anlayıp hiçbir şey olmamış gibi usulca yerine otururken soyadıyla hitap ettiğimiz bir arkadaşımız ön tarafa bağırdı:
"gülçiiiin arkan aynı işemiş gibi duruyooo"
bizim pislik de arkayı dönüp elini sallayarak cevap yetiştirdi: "ayyy ilahi fakı sen de!"
sonra da bana dönüp usulca fısıldadı:
"şşş yenidunya zırıltısı, hoca yanlış anlamamıştır umarım- - yani doğru anlamamıştır!"
gülmeye devam ettik tabi.
kısacası ilkokulda sira arkadasinin pis olmasi, komik günlerin yakında olduğunun göstergesidir.
