koreli derlerdi benim dedeme. memleketin çoğu yerinde kore gazilerine hep koreli derler zaten.
öyle sakatlığı filan yoktu bi yerinde. uykusunda sayıklardı hep. kan ter içinde uyanınca boşluğa bakardı soluk soluğa. tek kelime etmezdi o an. ne zamanki soluk alıp verişi düzelir o zaman yeniden yatardı.
muhabere eriymiş dedem. üs kurulan yerde telsizi kurar, intikallerde sırtında taşırmış hep.
birgün karargahtayken en yakın arkadaşının feryatlarını dinlemiş telsizden. o günden beri hep yarı deli gezmiş. dile kolay tam 50 küsur sene.
öldüğü gün kurtulmuş bu kabuslardan ancak.
rahat uyu dede. şimdi seninki gibi kabusları ben de görüyorum. ve artık seni en çok ben anlıyorum.
