Bir defasında çok yaşlı bir beyefendi bana yer vermişti. Beyefendi diyorum çünkü bazı erkeklere veya kadınlara amca teyze gibi hitap sözlerini kullanamıyor insan. O mesajı vücut diliyle veriyorlar size.
Çok dolu değildi otobüs aslında ellerim boştu ve ayakta durabilirdim. Oturanların hepsi genç erkeklerdi ve ayaktaki tek kız bendim. Bir nikahtan döndüğüm için halimde çok gündelik değildi. Bu durumdan rahatsızlık duymuş olacakki yaşlı bey ayağa kalktı.
-buyrun küçük hanım oturun dedi.
Size küçük hanım diye hitap eden böylesi şık ve kibar bir beyefendiye yaşlı da olsa Amca diyemiyorsunuz haliyle. Oturmak istemedim doğal olarak ve:
-lütfen rahatsız olmayın gideceğim yer çok kısa zaten dedim.
-hiçbir istanbul beyefendisi bir hanım ayaktayken oturmaz dedi buyurgan ve biraz tok çıkan bir ses tonuyla.
Otobüsün havası birden gerginleşti Bende oturdum haliyle mevzu uzamasın diye. Arkaya geçti sessizce. Niyetinin gerginlik çıkarmak olmadığını anlayan sadece yaşadığı alıştığı şehri güzelleştiren insana kendisini de güzel hissetiren bir takım görgü ve toplumsal kuralların hoyratça değişmesinden hicap duymuş eski bir istanbul beyefendisinin bir anlık isyanı olduğuna ikna olmuş delikanlılardan biri yer vermek istedi. Ama beyefendi ısrarlara rağmen oturmadı. ineceği durağa kadar ayakta gitti. Sonra düğmeye bastı. otobüsteki tek kız olan bana baktı şapkasına dokunup hafifçe gülümseyerek indi.
