Sanırım insanları değiştirmeye çalışmak...
Çok değil, 25 yaşındayım ve 2 tane ciddi ilişki yaşadım. Hepsinin bitiş sebebi; " birbirini değiştirmeye çalışmaktan dolayı " oldu. gözlemlediğim ve yaşadığım kadarı ile insanlar, insanların belirgin özelliklerinin kendine uygun olduğunu düşünüp aşık oluyorlar.
Aşık olmak zaten çok zor bir hissiyat olmasına rağmen, o an senin psikolojinle de alakalı olarak o hareketler; muhabbet, sohbet, işve artık her ne ise.. Sana çekici geliyor ve sen bir şekilde bir şeyler hissediyorsun.. Ama zaman ilerledikçe o güzel görünen tavırlar, ilişki sürecinde yerinde reaksiyon veremeyince sıkıcı hale geliyor ve (olay kesinlikle yine psikolojik) durumdan soğuyorsun.
Hepimiz aşk konusunda biraz nankör olabiliyoruz yani.
Belki doğru insan olmadığı anlaşılıyor, belki hayaller örtüşmüyor, gelecek planlarınız ortak değil, aileler problem yaratıyor.. oluyor da oluyor yani. kimi insan doyumsuz, kimi insan terbiyesiz oluyor, kimi yalancı oluyor, kimi umursamaz..
Bazı noktalarda " bu da öyle bir karakter " demek en doğrusu sanırım..
Çünkü onay görmeyen her davranış, insanın içindeki anarşi hissiyatının dürtülmesiyle birlikte ters etki yapar ve insanı yanlışa sürükler. insanı rahat bırakmak, düşünmesini sağlamak, karşıdakinin fikrine önem vermek ve onun da bir birey olduğunu unutmamak çok önemli..
çok geniş kapsamlı bir konuyu tek bir noktada birleştirmeye çalışmak da en zoru...
o yüzden geniş bir liste olabileceğine inanıyorum. Herkesin yaşadığı kendine olduğu gibi, herkes de farklı bir karakter sonucunda. iki benzer ya da zıt karakterin veya bu bir araya gelen insanlar nasıl olmalı konusunda bir klişe varsa eğer " o kilişeye uygun olmadığını görmek kendin için " yeterli oluyor sanırım ilişkinin yıpranması için..
Ama birşeylere hazır olup olmamak da çok önemli, söylemessem içimde kalırdı üzgünüm. yalnız olmak çok güzel lan.
