Kız kardeşime karışma gibi bir takıntım var. Çocuk iken aldığım öğüt ve tembihlerden kafayı yedim, aman kardeşine göz kulak ol! Kontrol et yanlış yapmasın! Gözün üzerinde olsun! kendi hayatımı siktir ettim sürekli onunla haşır neşir oluyorum. Kutsal görev üstlenmiş rahipler gibiyim, kendimi başka bir işe veremiyorum. O mutsuz olacak, hata yapacak diye ödüm kopuyor. Evet.
