yıllardır uzun metraj filmlerde farklı görev tanımlarında çalıştıktan sonra işsiz olduğum bir zaman da giriştim.
hikaye yazmak ile başlayan süreç, senaryoyu yazmak ile devam etti. senaryo çıktı. güç bela oyuncular hazırlandı. çalışıldı, senaryo revizyonlar yapıldı.
ekipsizlikten doğan sorunlar baş gösterdiğinde sanat için gerekli malzemeler peşinde koştururken bir yandan mekan durumu, yeme-içme konusu çözülmeye çalışıldı. bunlar hiç olmuyormuş gibi bir türlü netleşmeyen ekipman konusu ise evlere şenlik idi. bütün bu pürüzler -bir şekilde- halolduktan sonra 3 günde filmi çektik.
özgürlüğün en güzel yanı sette senaryoyu değiştirebilmekten geçiyor.
çekim bitti, yorgunluk bir hafta gitmedi.
post süreci başladı...
transcodelar yapıldı, offline kurgu yapıldı. revizyon oldu. online kurguya geçildi. hop tekrar revizyon oldu offline'a geri döndük.
tekrar online yaptıktan sonra kurgu kitlendi. sese malzeme verildi. miksaj yapıldı, revizyon oldu, tekrar yapıldı. final mix ile ses işlemi bitti. uzunca süren efekt durumu oldu. revizyon şansı yok idi çünkü sektörde bu işin insanlarını boş bulmak kısa filme oyuncu bulmak kadar zor.
en son color işlemi ile post süreci tam son buluyor derken, müzikte telif sorunu ortaya çıktı. şirket telifi vermedi. telifli müzik aradık, ve final mixe zoraki tekrar girip stereo çıkışları aldık.
altyazıyı yaptırdık, afişi yaptık.
fragmanı kestik, aynı işlemleri uyguladık.
ve bitmek bilmeyen festival evrak işlerine giriştik. yurtdışı ve yurtiçi bir çok festivale katıldık. sonuç bekliyoruz.
demem o ki o kadar projede yer aldım. fakat görev tanımım belli idi. kendi projesi insanı yoruyor kısa uzun farketmez.
