saçma bir şekilde şımarık önyargısına uğramaktır. oysa hiç ilgisi yok. tek çocuklar şımartılmaktan çok, sorumluluk bilinciyle büyütülürler. genellikle tek çocuklu aileler bilinçli ve eğitime önem veren insanlar olduklarından, tek çocuklar çok yönlü ve entelektüel bireyler olmaya daha yatkınlardır.
aslında küçükken güzel olsa da, büyüdüğünde kötüdür. annen veya baban hastalansa kafayı yersin, şehir dışında okumaya göndermezler çünkü senden ayrı kalamazlar. akşam hava kararmadan evde olman gerekir. (gerçi bunda haklılar, zaman kötü) arkadaşlarına çok düşkünsündür. onları kardeşin yerine koyup yüreğini açarsın. aşık olduğunda da hesapsızca, menfaatsiz ve sonuna kadar seversin; çünkü sen özel olduğun için sevdiğin de özeldir. fakat arkadaşlıkta da, aşkta da kazık yemek tek çocuklar için fazla yıkıcı olabiliyor. çünkü sevmeye, bağlanmaya ve sevgini göstermeye yatkın oluyorsun. tek çocuklar, aileden çok sevgi ve ilgi gördükleri için bunu çevrelerine de yansıtabilirler. sonuçta çocuk ailede ne görürse topluma onu verir.
hayatındaki herkesi çok önemsersin; ama diğer yandan yalnızlığa alışkın ve hatta tutkun olduğun için pek kimseyi yanına yaklaştırmazsın. yani hep bir mesafe vardır. çok yakın olduğum, duvarlarımın arkasına aldığım çok az kişi var. bu sebeple bir gün evlenirsem evlendiğim kişiyle bile bazen ayrı odalarda takılma gibi bir isteğim var. insanlarla her an dip dibe olma fikri beni boğuyor. evde bile çoğunlukla odamda takılıyorum mesela. aileme düşkünüm ama ayrı bir hayatım var.
egon çok yüksektir, sadece 1-2 kişi dışında egonu devre dışı bıraktığın kimse yoktur. kendine çok değer verirsin. bu da yine yalnızlığın kazanımıdır. fakat egon yaralandığında anında kendi kapını kendi üzerine kilitler ve içeriye kimseyi almazsın.
düştüğün zaman tek başına ayağa kalkarsın, sorunlarını tek başına çözersin. annen ve baban en yakın dostun ve sırdaşın olsa da eninde sonunda yalnız kalacağının farkındasındır. bu yüzden güçlü ve dimdik ayakta durman gerekir. başarılarının, sahip olduklarının ortağı yoktur. her şey senindir. anneni ve babanı -allah gecinden versin- kaybettiğinde seninle aynı acıyı paylaşacak biri olmayacaktır çünkü. bir kardeşin olsa "onun da annesi/babasıydı, o da aynı acıyı çekiyor" deyip teselli ve dayanak bulabilirsin ama onları kendi başına yıkayıp kefenleyeceğini ve tek başına mezarlarında ağlayacağını bilmek acıdır. o yüzden onlara bile çok fazla bağlanmak istemezsin. çünkü bir gün kendine sarılmak zorunda kalacaksındır.
ve teyze/hala olamazsın ya da amca/dayı, bu yüzden bir tarafın hep eksik kalacaktır. gerçi sorun değil, evleneceğin kişinin yeğenlerini seversin. çok iyi yenge/enişte olur tek çocuklardan. bence ben çok iyi yenge olurum yani. evleneceğim kişi de tek çocuk olursa yeğen açısından yandığımın resmidir o ayrı. kaynım, görümcem falan bir sürü olsun isterim şahsen.
tek çocuk olmak olumlu ve olumsuz tarafı çok olsa da, güzeldir.
