ağlarken göz yaşınızı silecek bir mendil uzatan kişinin olmadığını fark edip daha da fazla ağladığınız andır.
kalabalık bir caddede mesela istiklal caddesinde canınız sıkıldığı için kulaklıktan gelen güzel bir müzik eşliğinde muhteşem bir kalabalıklığın içinde yürürken tanıdık bir yüz göremeyip hayatı daha da fazla sorguladığınız andır.
yüzünüz asıldığında "neyin var?" diye soranlara gerçek nedeni anlatacak kadar samimi bulabilecek bir kişinin olmadığını fark ettiğiniz andır.
bütün sorunlarınızı anlatabilmek için bir psikyatrise gittiğinizde anlarsınız yalnız olduğunuzu.
ve her gün eve geldiğinizde yüzünüzde ki mutluluk maskesini bir kıyafet gibi çıkarıyorsanız, odanıza girdiğinizde sessizce ağlıyorsanız ve yaşadıklarınızı anlayabilecek bir tek insan bile kalmamışsa her anınız en yalnız anınızdır aslında.
