havaların sıcak olduğu bir yaz ayıydı. çocukken sokakta top oynarken düşerek dizimde oluşan yara iltihap kapmıştı ve şişmişti. dizim ağrıyordu. cuma günü bir tanıdıkla bildiği eczaneye gittik bize bir antibiyotikli bir krem tavsiye etsin diye yara için. eczacı adam yaraya baktı ve hastaneye gitmelisiniz çünkü bayağa iltihap var yarada, kremle tedavi edilecek gibi değil diye söyledi. ardından bu durumu duyan babam o zaman pazartesi günü vizite kağıdı alırım, gidersiniz hastaneye annen ile dedi. ertesi gün telefon çaldı. bizi arayan bir akraba pazar için uludağ'da dombay çukuru taraflarında yapacakları bir piknik için davet ediyordu. dizim problemliydi ama piknik fikri sevinciyle diz ağrısı falan kalmamıştı bende. ardından pazar sabahı tanıdıkların arabasıyla uludağ'a çıktık ve arabayla bir yolculuk sonrası dombay çukuru denilen yere geldik. sadece yeşil ve ağaçlıklı bir alan beklerken orada buz gibi soğuk su akan bir dere de karşımıza çıktı. altıma dizime kumaş değmesin diye şort giydiğimden hemen terlikleri çıkarıp dereye girip akrabanın çocuğuyla suların içinden yürümeye başladım. akan su boldu ve bazı yerlerde su dizlerimizin üzerine geliyordu. dizimin ağrısını suyun soğuğu nedeniyle pek hissetmiyordum. çok eğlenmiştik o gün, akrabanın çocuğuyla o sudan yemek yemek dışında hiç çıkmadık. hayatımda yaptığım en iyi piknikti. derken hava kararmaya yakın toplandık ve eve döndük. eve geldiğimizde dizime bakınca bir anda dona kalmıştım. dizimdeki ağrı gitmiş, şişlik inmiş ve iltihap bayağa azalmıştı. evdekiler de bu duruma hayret ettiler. hastaneye gitmeye gerek kalmamıştı o dombay çukuru'ndaki dere sayesinde. resmen o dere dizimdeki iltihabı emip dizimdeki yarayı iyileştirmişti. ardından iltihap kaybolunca dizimdeki yara da hızlıca kapanmıştı.
