benim annem. senin annen. aslında hepimizin annesi o...
1 haftadır diken üstündeyim şu evde. 1 haftadır huzurum yok. resmen evimde rahat rahat oturamıyorum yahu. neyse baştan alayım ben en iyisi.. 1 hafta önce anneciğimin çok muhterem arkadaşlarının bize geleceği resmileşti. o gün başladı çilem, çilemiz.. önce temizlikçi kadın arama telaşı başladı sevgili annemin. tüm gün boyu sürdürdüğü görüşmeler sonucunda üst kat komşumuzun gündelikçisi kiralık olarak renklerimize bağlandı birkaç aylığına. daha sonra temizlik günü öncesi temizliği başladı. bu temizlik o kadar uzun sürdü, öyle bir itina ile yapıldı ki gelecek temizlikçi hanıma yan gelip yatmak kaldı sadece. tahmin edersiniz ki, temizlik yapıldığında işler bitmiyor. tüm günü orayı burayı ovalamakla, silmekle geçiren annenin yorgun düşmesiyle beraber son yılların en büyük terör olayları yaşanmaya başladı evimizde.
-annecim acıktım ben.
-bananeee! git yaaap! ne yersen yeee! bıktım sizdeeen! her yerim tutulduuu! bık bık bık bııııık!
-ama anne
-suuuus cevap vermeee! bık bık bık bııık!
-anne ben buraya saatimi koymuştum, gördün müü?
-bananee! git buuul! ben mi sakladıııım! ortaya koyup gidiyosuuun! dağınıksııın! eşşek kadar oldun hala topluyorum arkanııı! bık bık bık bıııık!
-ama?
-bık bık bık bıııık!
-anne hanım (babam anneme böyle hitap eder) maçımız var bugün, aç da izleyelim.
-bananeee! git dışarda izlee! salonu hep sen kirletiyorsuuun! belim koptu her yeri süpürene kadaar! emeğe azıcık saygınınız olsuuun! bundan sonra kimse girmeyecek salonaaa! bık bık bık bııık!
bir süre sonra annenin ağzından çıkan her ne olursa olsun 'bık bık bık bık' olarak yorumlanıyor beyninizde bu zaman dilimi içerisinde, neyse.. temizlik günü geldi çattı. o gün sabahın köründe kaçtım evden. resmen kaçtım. annemin temizlikçi kadıncağıza neler yaşattığını tahmin edemiyorum. düşünmek bile istemiyorum hatta şu anda.
temizlik telaşı bittiği günden beri aynı sandalyede, aynı odada oturuyorum sözlük.. salona giremiyorum, mutfağa gidip yemek hazırlayamıyorum kendime. sırf yere bir kırıntı dökerim de annem başımı giyotinde vurur diye.. balkona çıkamıyorum, annemin günler öncesinden hazırladığı gün yiyeceklerine bir zararım dokunmasın, kellem yerinde kalsın diye.. elinden gelse tuvalete de sokmayacak aslında bizi biliyorum ama bu konu burada kalsın, pisleşmeyelim..
temizlik boyutundan başka işin pasta, börek, çörek hazırlama boyutu var bir de. gerçekten bu boyutu anlatacak gücüm kalmadı. yazdıkça rahatlamak yerine içim sıkıldı. bu boyutu başka bir güne, başka bir entryye saklıyorum müsadenizle..
tüm bu baskı ve yıldırmalara karşı koyamayan babacığım ve ben, terkettik evimizi sonunda.. gözünü açmasıyla kendini dışarı atan babacığım ve bu lanetli gün geçene kadar kendini buz gibi konya sokaklarına vuran ben, akşamdan akşama, yatmadan yatmaya görüşebiliyoruz artık. varsın, böyle olsun.
yarın, büyük gün. yarın esaretimizin sona erdiği, bağımsızlığımıza ulaşacağımız kutsal gün. yarın, en son misafir kapımızdan dışarı ayağını attığı an, annenin yakıp yıktığı, bizi terketmek zorunda bıraktığı vatanımıza dönüyoruz çilekeş babacığımla. ve döndüğümüz vakit salon senin, mutfak benim, yatak odaları sizin, banyo bizim, adım atmadığımız, düzenini bozmadığımız bir karış toprak kalmayacak bu evde.
varlığımız eve misafir geleceği zaman psikopata bağlayan anne kurbanlarına armağan olsun! anne, görürsün sen!
