"bak şu yüce allah'ın işine" diyorum, "resulullah efendimiz eşleriyle ilişki kurarken sıra gözetmeli mi yoksa gönlü nasıl isterse öyle mi davranmalı? allah bunu bile kendine dert edinip çözümlüyor! eşlerinden ikisi resulullah'ı mı kızdırdı? sorun değil, allah yine yetişiyor"... sözlerdeki o ilahi ahenk kalbime işliyor, huzur dolduruyor...
işte bir insanın mümkün değil tek bir kelimesini bile yazamayacağı bir kitap, yeryüzünün cümle alimleri, hakimleri bir araya gelse çözemeyeceği, tüm insanlığın derdi olan bu devasa problemleri nasıl kolayca çözüveriyor!
gözyaşlarımı kabaran yüreğime akıtarak "eşhedü en la..." diye başlıyorum. hıçkırıklar, hıçkırıklar..
