Ne şeriatla yönetilen ne de laik bir ülkede yeri yoktur.
Şeriat bir kadının şahitligine bile itibar etmezken (iki kadın ve bir erkegin sahitliği gerekir) hakim olarak kabul edecegini düsünmek gülünçtür.
Laik bir devletteyse kamu kurumlarında devleti temsil eden otorite dini simge taşıyamaz.
Netlestirmek gerekirse:
"“laiklik inançlara ilişmez. ama ‘kamusal alanda’ inançlarınızın parantez içine alınmasını talep eder... (öğrenci / öğretim görevlisi olarak) okula, (doktor / hemşire olarak) hastaneye, (posta memuru olarak) postaneye, (polis memuru olarak) karakola, (parlamenter olarak) parlamentoya adımınızı atarken dini cemaat ya da kavim aidiyetinizi kapı dışında bırakmak zorundasınız. toplumun özgürlüğü adına kişisel özgürlüğünüzün bir parçasından vazgeçmek durumundasınız. bu yerlerin kapısına asılan bir ilan gibidir laiklik. ayrı ayrı herkesin dinini ve özgürlüklerini koruyan ilanın üzerindeki mesaj da şudur: buraya bir cemaat üyesi olarak değil, bir birey olarak giriyorsunuz!” (kaynak: barbara spinelli “cumhuriyetin kapısındaki ilan” 27 ekim 2003, nilgün cerrahoğlu)
