Düşünüyorumda bazen tüm suçu anne babamda buluyorum. Neden bu kadar pısırık yetişdirdilerki beni. Neden bu kadar korkak yaptılar beni. Hiçmi düşünmediler benim ilerleyen zamanlarda tek başıma kararlar almam gerektiğini . Üzülüyorum bütün bunları düşünürken. Belkide şuandaki buhranın nedeni hepsi burda başlıyor. Kararsızlık, kendine güvensizlik, korkaklık...Birde üstüne uyuşturucu binince işler çıkılmaz bir yola girdi.nasıl çıkacağım ben bu işin içinden. Hep sizin yüzünüzden aslında bu yaşadıklarım. Biraz özgüven verseydiniz bana belkide bunları hiç yaşamayacaktım. Belkide hiç uyuşturucu kullanmayacaktım.çünkü az biraz özgüvenim olsaydı uyuşturucuda aradığım şeyi kendi kendime bulacaktım. Bir maşa aramayacaktım hayatı tutmak için. Neden kırdınız kolumu kanadımı .Neden?Sızlanmaya gerek yok biliyorum. Kırmalıyım zincirleri artık. Bir yol çizmeliyim,sadece benim yürüdüğüm. Ve kendi doğrularımın olduğu... Herşeye rağmen sizi çok seviyorum,seveceğim.Çünkü siz kendi doğrularınızı uyguladınız. Sıra bende...
