2 yıllık ilişkisini noktalamış bir insan olarak entry girme hakkını görüyorum kendimde.
Zor olur. Her şeyden önce alışmışsındır. Kendini boşlukta buluverirsin. Sonsuz güven duyduğun, binlerce saatini beraber geçirdiğin, gerçekten tanıdığın ve seni gerçekten tanıyan bir insandan kopmak çok zor gelir. Aklına geldikçe aklından atmaya çalışırsın ama olmaz. Alkole, sigaraya sararsın ama onlar da çare olmaz. Ve dönülmez an gelir. Fotoğraflarınızı silmen gerekiyordur artık. Binlerce fotoğrafı silmek çok kolaydır ama hazmetmek inanılmaz zordur. Saatlerce bakarsın o fotoğraflara. Kahpe hafızan her birinin nerede, ne zaman çekildiğini hatırlatır sana ve fotoğrafları sildikten sonra döngü tekrar başlar. Kendini yine kaybedersin. Bundan sonra olacaklar tamamen bireyseldir, bu durumla nasıl yüzleşeceğin nasıl üzerini kapatacağın tamamen sana bağlıdır. Ve bir an gelir kabullenirsin bittiğini, artık hayatında o'nun olmadığını. Ama hiçbir zaman unutamazsın onu. Kaç yıl geçerse geçsin adını hatırlayacaksındır. Aklına geldiğinde kah güleceksindir kah küfürler edeceksindir.
Yukarıda yazdıklarım ne kadar korkutucu ve caydırıcı olsa da bitti arkadaşlar. Ondan sonra başkaları da girdi hayatıma. ilişkiniz ne kadar uzun olursa olsun ne kadar severseniz sevin bir noktada ilerleyemediğinizi anlıyorsunuz. iki tarafta karakterlerinin esneklik katsayısını zorlamaya başladıktan sonra zaten olmadığını fark ediyorsunuz. Tabii ki bir insanla paylaşımlarda bulunmak, bir insana değer vermek çok güzel bir şey ama bazen yanlış insanlara yanlış anlamlar yüklüyoruz ve kendimizi bazı şeyleri yapmak zorunda hissediyoruz. Kendinizi zorla bir şeyler yaparken bulduğunuz zaman zaten bitmiştir, hem kendinizi hem de karşınızdaki insanı üzmeyin.
