gri bulutlar gibiydik.. uyumumuz muhteşem.. senin rengin benden 1ton koyu benimki senden 2 ton açık.. süzülürken mavi gökte usulca sarılıp belimden operdin nefesimi.. dinlenirken sessizce bir durakta izimizi bırakırdık korkuyla yeryüzüne.. çıkardık sonra yeniden yola.. ruhumuz dans ederdi, gözlerimiz el ele.. çarpışırdık da bazen.. dolaşırdı ayaklarımız birbirine, düşüncelerimizse birbirnden ap ayrı iki yönde.. ıslanırdı ozaman yeryüzü kederimizden.. peki, peki neden her çarpışmada yağmur olup akan ben? neden umarsızca azalan ben?
