Küçükleri çok seven ve bunu her yerde söyleyen insanlarımızın yapması gereken şeydir. Küçük çocuklarımızı çok sevdiğimizi söylüyoruz, ama ancak söylüyoruz.
Hayatta onlara bir eşya gibi davranıyoruz. Sen sus, sen oturma bak burada büyüğün var o otursun, sen bilmezsin gibi sözler söylüyoruz sürekli.
Bakın, çocuklarımız sevgiye ve sevildiğini hissetmeye ihtiyaç duyan sevimli varlıklardır. Ancak biz çocuk yetiştirmeyi hiç mi hiç bilmiyoruz. Sonra da büyüdüğünde neden böyle içine kapanık, neden kendine güvenemeyen bir birey oldu bu çocuk diyoruz.
Onları dinlemiyor, görüşlerini dikkate almıyoruz. Kendilerine seçme hakkı tanımıyor, biz senin için en iyisini biliriz deyip çocuğu edilgen yetiştiriyor ve kendine güvensiz olmalarına neden oluyoruz.
Dolmuşta yer verme konusuna gelince, onlara dolmuşta yer verme sebeplerinden bir tanesi onların bizden daha güçsüz olması ve ayakta durmasının zor olması. Ayrıca çocuk annesinin kucağında yolculuk yaptığında veya hemen önünde ayakta gittiğinde çocuğa eşya muamelesi yapmış oluyoruz. Bu da o kadar doğal geliyor ki çocuğun da bir koltuğa oturması gerek diye aklımızın ucundan geçmiyor, çocuğunu koltuğa oturtan velilere de öcü gözüyle bakıyoruz. Neden, çünkü bizim gibi çok bilmiş yetişkinler oturmalıydı oraya.
Ayrıca eğer ki biz çocuklara yer verirsek çocuk kendinin de bir birey olduğunu hissedecek, değer gördüğünü anlayacak ve kendine güvenmeye başlayacaktır.
O yüzden lütfen, bilinçli olalım ve çocuklarımıza dolmuşlarda yer verelim, onlara bizim için değerli olduklarını hissettirelim. Kimse yapmaz demeyin, siz yaptıkça başkaları da bu konuda bilinçlenecek ve daha dikkatli olmaya başlayacaktır.
Tekrar söylüyorum, lütfen. Geleceğimiz olan çocuklarımıza gereken değer ve önemi bu ve benzeri şekillerde gösterelim. Şimdiden teşekkürler.
