üstesinden gelinmesi en zor duygudur.düşünelim şimdi.her şeyi onunla yaşıyorsunuz ya da yaşamak istiyorsunuz.yediğiniz yemekten,izlediğiniz habere,dinlediğiniz müzikten ,duyduüğunuz espirilere her şeyi onunla paylaşmak, ona da anlatmak istiyorsunuz.yan odada olsa dahi özlüyorsunuz,elinizi bıraktığı anda özlüyorsunuz. sizden başkalarıyla sohbet etse dahi gözünüz kulağınız onda.tek bir cümlesiin kaçırmak istemiyorsunuz. hatta kıskanıyorsunuz bunu hastalık derecesinde..kendi cinsinden birine bile bakışını. sizin onu düşündüğünüz kadar o da sizi düşünsün istiyorsunuz.ilk önceliği olmak, hayatı her şeyi olmak,her zaman her yerde aklına ilk gelen olmak.o olmadığında ,yanıbaşınızda olmadığında içmeden sarhoş gibisiniz.yürümeniz , konuşmanız dengesizleşiyor.hatta sakarlaşıyor ,dalgınlaşıyorsunuz.adınız unutkana ,sakara ,safa çıkıyor.bunları değiştiremiyorsunuz. bir türlü, iradenizden çıkmış.onsuz nefes alamıyorsunuz.boğuluyorsunuz.hayat bitti sanıyorsunuz.bir süreliğine de öyle oluyor evet.ta ki hayatımızda bizi değiştirecek, etkiliyecek başka bir kişi ile tanışana kadar.artık bir zamanlar onsuz nefes alamadığınız kişiyi düşünmüyorsunuz.dışarıdaki x kişiden farkı olmuyor sizin için.ve o an yanınızdaki kişinin varlığından da geçmişte haberdar değildiniz. ve yine gelecekte nefes alma sebebiniz olabilecek insandan şu an haberiniz bile yok. hayat bu kadar şaşırtıcı ve süprizlerle dolu.üstesinden gelinmesi en zor duygudur demiştik.ama geliniyor işte..
