uyandım saat 10:27. kahvaltımı yaptıktan sonra havanın çok iyi olduğunu fark ettim. küçük kardeşlerimi alıp aşağıya indik ve onlar hemen oynamaya başladılar. ben de bank'a. oturdum ve düşündüm. hayata 15-20 dakikalığına onların gözünden baktım. her şeyden habersiz, tek derdi oynadıkları oyunu kazanmak, masum, hayatın kötü tarafının ele geçiremediği tek şey olan çocukların gözünden baktım. ve ben bile mutluydum.
keşke dedim, keşke herkes çocuk olarak kalsaydı, saf ve temiz.
