islamiyete göre dünya hayatında yaşanan herşeyin allahın takdirinden doğduğuna inanmanın abartı boyutudur.
zira hayır ve şerrin allahtan geldiği kişice ziyadesiyle bilinir, ancak allahın kendisine bir irade verdiğini ve bu irade gücünün canlılar arasında yalnız kendisinde olduğunu unutur. ne olsa allahtan der. allaha inanıyorum derken kendi kendine yan çizmektir. aslında kolaya kaçmaktır. sıkıya gelemez, iki elimle bir zımbırtıyı doğrultamadım ben demez de allah böyle istedi der. vs.vs. der de der. çiğ süt emmiş kardeşim bunlar.*
herşey allahtan olsa idi, sevap ve günahlar olmazdı çünkü sabit bir senaryoyu oynuyor olurduk.
(bkz: sevap ve günah neden var)
