Kisinin eger gucluyse mantigini, cesursa kalbini secegini dusundugum durum. Mantigi secmek daha zordur ama yara alma korkusu vardir bunun altinda. Kalbini dinleyen insan ise herseyi goze almistir ve bu daha cesurcadir. Bir de basliktaki gibi ikisini de secemeyenler vardir ki bunun icinde genelde ben de oluyorum, en berbat durum. Bunu cok kisa sure once yasadim. Mantigi artik bi kenara birakip ne hissediyorsam yasamaliyim dedim ve kalbim paramparca oldu. Yine de boyle bir seyler ogreniliyor. Dusup tekrar kalkmak kalbi nasirlastiriyor bi nevi. Hicbir aci sonsuza kadar surmez ama insani olgunlastirir ve tecrube kazandirir. Bu yuzden pisman miyim kalbimi dinledigime? Evet pismanim aq ama kalbimin acisi gectiginde iyiki yapmisim diyecegim. Korkmayin dinleyin kalbinizi. Yikip gecsinler birakin. Emin olun daha guclu kalkmis olacaksiniz.
Edit: neden tanim yapacakken birden motivasyon konusmasina gectigimi ben de bilmiyorum.
